To Tammy zajmowała się młodszą o pięć lat Lara, po¬nieważ ich matka nie interesowała się dziećmi. Uwielbiała przytulać siostrzyczkę, czesać ją, kołysać do snu. Dzięki niej nie czuła się samotna, nareszcie miała kogoś, kogo mog¬ła kochać, z kim czuła się dobrze. Niestety, z wiekiem Lara stawała się coraz bardziej podobna do matki i gdy podrosła, przejęła jej sposób bycia. Nie miała już ochoty spotykać się z Tammy, która znów została sama. Na szczęście nikt nie mógł jej odebrać wspomnień o tych kilku pięknych, przeżytych z siostrą latach... A teraz Lara nie żyła. Miała zaledwie dwadzieścia dwa lata.

- Po prostu nie lubię bezsenności, to wszystko
gruntu Zatoką Huraganów i nazwa się przyjęła.
- Chcę mieć tego gościa zawsze w mojej drużynie! - zakrzyknęła
dużo wad. Kto by pomyślał, że traktowała siebie
co sprowadziło te koszmarne sny, tak przerażająco realne. Nadal
- Ładny widok - pochwalił.
104
widzieli się przez... przez chyba co najmniej dwa
135
się w miarę szybko, to kiedy dojeżdżała do szpitala, zaczynało się już
wcześniej. Mimo to sierżant nadal patrzył na niego z pełnym zaufaniem.
nie chcieli brać ze sobą, gdyż w ich odczuciu był jeszcze zbyt
- Możesz prowadzić? - zapytała.
prawda?